به نقل از «پارس نیوز»

آیا باید انگلیسی را بدون ترجمه فارسی یاد بگیریم؟

تاریخ انتشار: ۴ دی ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۶۹۲۴۳۱

 

زبان اول خودتان را در نظر بگیرید و جمله ای را انتخاب کنید و شروع به توضیح تمام قواعد گرامری موجود در آن جمله بکنید. به احتمال خیلی زیاد گیج و سردرگم خواهید شد مگر اینکه نویسنده و یا مترجم و یا استاد ادبیات باشید. البته این گیج شدن به معنای عدم توانایی شما در به کارگیری آن زبان نیست. پس چه اتفاقی رخ داده که توانستید زبان مادری را بدون گرامر یاد بگیرید و استفاده کنید؟ اتفاقی که افتاده این است که همه ما به صورت ناآگاهانه گرامر و ساز و کار زبان را در جملات و بر طبق نیاز و شرایط اکتساب کرده و با استفاده مکرر از جملات مشابه آنها را به خوبی یاد گرفته و به طور ناخودآگاه در تمامی مکالمات به طور صحیح استفاده می کنیم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

معضل زبان مادری

آقای نورمن دوج Noraman Doidge  روان شناس برجسته و مولف کتاب The Brain That Change Itself  (مغزی که خودش را تغییر می دهد) در مورد مشکل زبان مادری و تاثیر آن در یادگیری زبان جدید می گوید: یادگیری یک زبان جدید پس از دوران بحرانی یادگیری زبان در کودک، به این خاطر مشکل است که چون هر چه بزرگ تر می شویم به استفاده ناخودآگاه از زبان مادری خود بیشتر عادت می کنیم و هر چه بیشتر به گویش یک زبان عادت کنیم، زبان مورد نظر (زبان مادری) بیشتر زبان های دیگر را در دایره زبان شناسی مغز کنار می زند. با بالاتر رفتن سن نرمی و انعطاف پذیری سلول های مغز کمتر شده و غلبه بر سلطه زبان مادری هر روز سخت تر می گردد. اما دلسرد نشوید. همیشه راهی برای یادگیری وجود دارد.

یک فرد بزرگسال برای یادگیری زبان جدید باید تلاش بیشتری نسبت به یک خردسال نماید، به این خاطر که مغز انسان به صورت طبیعی تنبل است و به سلطه زبان اول اصرار می ورزد، چون برای مغز استفاده از زبان مادری راحت تر از یادگیری یک زبان جدید و یا استفاده از زبان جدید برای انتقال مفاهیم و منظور است. مثل استفاده کردن از دست چپ برای کسانی که راست دست هستند. مغز حتی اگر تلاش هم کند ناخودآگاه ترجیح می دهد از دست راست استفاده کند و در استفاده از دست چپ مقاومت می کند. به همین خاطر بسیاری از مدرسان زبان انگلیسی گرفتار دام استفاده از زبان مادری برای یادگیری زبان دوم می شوند و این امر را اجتناب ناپذیر می دانند.

با بررسی دقیق تر تاثیر منفی زبان مادری در یادگیری زبان دوم، به این امر به نظر طبیعی و اجتناب ناپذیر پی خواهیم برد که یادگیری دو زبانه مفاهیم سخت است. شاید اولین و مهمترین تاثیر منفی استفاده از زبان مادری برای یادگیری زبان جدید عادت ترجمه ناخودآگاه در ذهن باشد. به این مفهوم که اکثر بزرگسالان و بالغین موقع یادگیری زبان جدید به ترجمه ناخودآگاه کلمات از زبان مادری به زبان جدید روی می آورند. ترجمه ناخودآگاه یکی از بزرگترین سدهای روبروی یادگیری زبان جدید است که بسیاری از مدرسین زبان از آن غافل اند و به آن توجهی نمی کنند. وقتی که شما گرفتار ترجمه در ذهن شوید به صورت ناخودآگاه هنگام صحبت به زبان جدید، به زبان مادری خود فکر می کنید و جمله سازی می کنید و سپس جملات و مفاهیم شکل گرفته در ذهن خود به زبان مادری را به زبان دوم ترجمه و مطرح می کنید.

ترجمه ناخودآگاه یکی از بزرگ ترین سد های روبروی یادگیری زبان جدید است

اما این مصیبت برای بزرگسالان دقیقا مزیتی است که کودکان از آن برای یادگیری سریع تر زبان انگلیسی بهره می برند. کودکان ترجمه ذهنی ندارند و به صورت مستقیم و ربط دادن مفاهیم و صداها به یکدیگر کلمات جدید در زبان جدید را فرا می گیرند و تکلم می کنند. به این ترتیب هر زبان جدیدی که کودک فرا می گیرد به زبان مادری برای او تبدیل می شود. کودکان این قابلیت را تا حدود سن 12 سالگی حفظ می کنند.

البته این به معنای حذف کامل زبان مادری موقع یادگیری یک زبان جدید در بزرگسالان نیست. استفاده از زبان مادری اجتناب ناپذیر است اما باید به شکل صحیح استفاده شود. در ابتدا باید موقعیت ها در زبان الف توضیح داده شود و به زبان ب یاد گرفته شود و در ادامه می توان به سمت حذف تدریجی و کامل زبان الف حرکت کرد.

متاسفانه این باور غلط بین زبان آموزان و حتی بسیاری از مدرسین زبان انگلیسی وجود دارد که ترجمه ناخودآگاه ذهنی امری طبیعی است و برای اجتناب و جلوگیری از آن راهی وجود ندارد. مغز انسان به گونه ای کار می کند که به صورت طبیعی در برابر زبان دوم مقاومت می کند که پروفسور نورمن دوج آن را سلطه زبان اول می نامد. عوامل متعددی وجود دارد که یادگیری یک زبان جدید را چالش برانگیز می کنند که یکی از مهمترین آنها پدیده سلطه زبان مادری است که توضیح داده شد.

افرادی که به صورت ناخودآگاه موفق می شوند فارغ از زبان مادری خود بین کلمات و مفاهیم در یک زبان جدید ارتباط برقرار کنند، یک ناحیه گفتاری جدید برای زبان جدید در مغزشان ایجاد می گردد که موقع صحبت کردن به زبان جدید فعال می شود و به کارشان می آید. متاسفانه از هر 100 نفر تنها 5 نفر موفق می شوند از پس این کار بربیایند. 95 درصد باقیمانده به یک نگرش جدید در یادگیری زبان انگلیسی نیاز دارند که به آنها نیز امکان تسلط به زبان جدید را بدهد.

این نگرش جدید به یادگیری فعال زبان انگلیسی و یا یادگیری سه مهارتی معروف است. خلاصه این روش این است که برای یادگیری فعال و ناخودآگاه زبان انگلیسی، باید در هنگام یادگیری حداقل سه مهارت زبانی گوش دادن، خواندن و صحبت کردن انگلیسی را با هم تلفیق کرد، که به آن تکرار هم زمان نیز گفته می شود. تکرار، هم زمان با شنیدن و خواندن انگلیسی. تکرار هم زمان این امکان را به زبان آموز می دهد تا از شر ترجمه ناخودآگاه و عادت طبیعی فکر کردن به زبان مادری خلاص شود.

شروع صحبت کردن در زبان مادری ناخودآگاه اتفاق می افتد، با تکنیک تکرار هم زمان توانایی خلق ناخودآگاه آواها و کلمات جدید در زبان جدید نیز در فرد فعال می شود. به علاوه «تکرار همزمان»  ایجاد ارتباط بصری و ارتباط بین کلمات و مفاهیم به زبان انگلیسی را تقویت می کند، بدون اینکه نیاز پیدا کنید به ترجمه به زبان مادری پناه ببرید.

منبع : کتابخانه مجازی آموزش زبان لایب

منبع: پارس نیوز

کلیدواژه: انگلیسی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارس نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۶۹۲۴۳۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

عاشق شعر عالمگیر ایران هستم/ بهترین سوغاتی از نمایشگاه کتاب تهران

طالب آذرخش گفت: عاشق شعر عالمگیر ایران هستم و همچنین ادبیات معاصر فارسی را نیز دوست دارم. من از نمایشگاه کتاب تهران بازدید کرده و کتاب‌های شعر شاعران معاصر ایرانی را برای دوستانم سوغاتی بردم.

به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، طالب آذرخش شاعر ملی تاجیکستان (با تخلص آذرخش) و سردبیر نشریه «پیام سغد» است. تاکنون به قلم او کتاب‌های بسیاری به خط سیریلیک در تاجیکستان منتشر شده است. اثری هم به نام «دیوان عشق» به خط فارسی و سیریلیک دارد که گلچینی از آن توسط انتشارات خردگان در تهران با عنوان «چشم، جانم، چشم...» منتشر شده است.

او بسیار تاکید دارد که آثارش به خط سیریلیک و فارسی منتشر شوند تا کسانی که در تاجیکستان با خط فارسی آشنایی ندارند با آن آشنا شوند و فرصتی برای مقایسه پیدا کنند. همچنین برخی اشعارش نیز در چند نشریه در تهران منتشر شده است. در چندین کنگره و همایش در تهران، تبریز، اصفهان و شیراز شرکت کرده و به قول خودش این «شهر‌های عزیز» را دوست داشته است.

طالب آذرخش سابقه حضور در محافل ادبی بسیاری در ایران را دارد و کتاب شعر را بهترین سوغات از ایران می‌داند. آذرخش درباره سابقه حضورش در نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران گفت: خوشبختانه تجربه حضور در نمایشگاه کتاب تهران را دارم که برایم بسیار جالب بود. همچنین در چندین محفل فرهنگی از جمله محفل جشنواره فضولی نیز شرکت داشته‌ام.

وی افزود: نمایشگاه کتاب تهران یک بازار بزرگ کتاب است. یکباری که حضور داشتم از صبح تا عصر نتوانستیم حتی نصف نمایشگاه را هم ببینیم. من از حضور در این نمایشگاه که به عنوان یک فروشگاه بزرگ کتاب به نظر می‌رسد بسیار شاد و مسرور شدم. کتاب‌های جالبی در این نمایشگاه دیدم.

آذرخش ادامه داد: در نمایشگاه کتاب تهران، کتاب‌های ادبیات کلاسیک را که سال‌ها آرزوی دست‌یابی و مطالعه‌شان را داشتم پیدا کردم. با ناشران گوناگونی که آثار شعرای بزرگ مثل حافظ، سعدی، فردوسی و ... را منتشر کرده‌اند، گفتگو کردم. وقتی هم که به تاجیکستان بازگشتم کتاب‌های جیبی این شاعران را به عنوان سوغات برای دوستانم آوردم.

این شاعر فارسی‌سرا در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به این نکته که به ادبیات معاصر ایران بسیار علاقه‌مند است، گفت: نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران، محل آشنایی من با آثار معاصر ادبیات ایران بود. من عاشق شعر و خصوصا شعر عالمگیر ایران هستم. با شعر معاصر ایران هم آشنایی دارم. آثار شاعرانی همچون شهریار، سهراب سپهری، فروغ فرخزاد، نادر نادرپور، هوشنگ ابتهاج (ه. ا. سایه)، شاملو و ... در تاجیکستان شناخته شده است. از اینکه در نمایشگاه کتاب تهران بدون واسطه و به راحتی به این کتاب‌ها دسترسی داشتم موجب خشنودی‌ام بود.

آذرخش همچنین با اشاره به این نکته که گویش تاجیکستانی‌ها و ایرانی‌ها باهم تفاوتی ندارد، ادامه داد: ما یک زبان داریم. شعر معاصر ایران و شعر معاصر تاجیکستان یک زبان دارد که همان زبان رودکی، خیام و حکیم فردوسی است. ما همان چیزی را که شما می‌خوانید، می‌خوانیم. البته در حوزه شعر معاصر ایران شعر‌هایی هم هست که به لهجه تهرانی یا شیوه‌های متفاوت است. اما همه این‌ها به زبان فردوسی و حافظ است. ما امروز شعری که در شاهنامه می‌خوانیم در شعر معاصر تاجیک هم می‌بینیم.

وی اضافه کرد: وقتی از ادبیات ایران حرف می‌زنیم، تفاوتی بین ایران و تاجیکستان نمی‌بینیم. فقط یک ادبیات فارسی در میان است. حتی ادبیات معاصر ایران هم در تاجیکستان شناخته شده است. بسیاری از آثار رمان‌نویسان معاصر در تاجیکستان منتشر شده است. اما در تاجیکستان شاعران ایرانی بیشتر مورد اقبال عموم قرار گرفته‌اند. من در اخبار دیده بودم که یکی از کتاب‌های فاضل نظری در یک فروشگاه در تهران، فروش چند هزار جلدی داشته است. این کتاب در تاجیکستان هم به زبان سیریلیک برگردانده شده است و غزل‌های او علاقمندان خاص خودش را دارد. من سردبیر مجله «پیام سغد» در تاجیکستان هستم. ما در هر شماره از مجله شعری از هم‌زبانان ایرانی یا افغانستانی را چاپ می‌کنیم. من تاکید می‌کنم که شعر هم‌زبان خود را منتشر می‌کنیم نه شعر ادبیات ایران یا افغانستان را.

آذرخش در بخش دیگری از این گفتگو به نقش نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران در بهبود دیپلماسی فرهنگی میان دو کشور ایران و تاجیکستان اشاره کرد و ادامه داد: خیلی خوب می‌شد اگر نمایشگاهی مانند نمایشگاه کتاب تهران در کشور‌های فارسی‌زبان یعنی افغانستان و تاجیکستان هم می‌داشتیم. چون در افغانستان و تاجیکستان نمایشگاه‌های صنعتی و اقتصادی مشترک و غیرمشترک بسیاری برگزار می‌شود، اما نمایشگاه کتاب نداریم. نکته دیگر این است که خیلی خوب می‌شد اگر در نمایشگاه کتاب تهران مکان معینی وجود داشت تا خوانندگان با ادیبان، نویسندگان و ناشران گفتگو و دیدار داشته باشند. من خیلی علاقه‌مندم که آثار شاعران تاجیکستانی در نمایشگاه کتاب تهران معرفی شود و در معرض دید و خرید عموم قرار گیرد. ما می‌توانیم کتاب‌هایی منتشر کنیم که یک طرف آن خط فارسی و طرف دیگر آن خط سیریلیک باشد. این موضوع به آموزش زبان فارسی کمک خواهد کرد، چون تاجیکستانی‌ها حتما باید خط فارسی را یاد بگیرند. آشنایی با خط فارسی باعث می‌شود که از گذشته خود آگاه شوند و آینده خود را ببینند. البته اگر خوانندگان ایرانی هم با خط سیریلیک آشنا شوند خیلی خوب می‌شود.

وی در پایان در پاسخ به این سوال که «چرا با وجود پیوند‌های فرهنگی و زبان مشترک میان ایران و تاجیکستان، ارتباطات فرهنگی محدودی میان دو کشور وجود دارد؟» گفت: فکر می‌کنم سرحدات و مرز‌های جغرافیایی دلیل این موضوع باشد. اخیرا قابلیتی ایجاد شد و در فضای مجازی صفحاتی پدید آمد که خوانندگان، ادیبان و شاعران ایرانی و تاجیکی با یکدیگر در تعامل باشند و مثلا یک شاعر تاجیکستانی بتواند با خواننده ایرانی طرف گفتگو قرار گیرد. چون تاجیکستانی‌ها هم به زبان فارسی سخن می‌گویند. فقط لازم است که با زبان فارسی آشنایی داشته باشند تا بتوانند از آثار شاعران ایرانی استفاده کنند. اگر رفت‌وآمد این محافل ادبی بیشتر شود شاهد نتایج بهتری هم خواهیم بود. همچنین ارسال کتاب‌های تاجیکستانی به ایران و بالعکس می‌تواند عامل مهمی برای تقویت این پیوند‌ها باشد.

سی‌وپنجمین دوره نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران با شعار «بخوانیم و بسازیم» از ۱۹ تا ۲۹ اردیبهشت (۱۴۰۳) در محل مصلی امام خمینی (ره) به شکل حضوری و در سامانه ketab.ir به صورت مجازی برگزار می‌شود.